Pomoc dziecku, które nie jest akceptowane przez rówieśników, a także co rzadko, ale niestety się zdarza, nieakceptowane przez nauczyciela, wymaga wsparcia emocjonalnego, podejścia nastawionego na działanie, poszukiwanie właściwych rozwiązań.
Ważne jest otwarte i empatyczne podejście do trudności. Nieakceptowane dzieci są, co bardzo często się zdarza, zamknięte w sobie i niechętne do opisywania swoich uczuć i przeżyć.
Rozmowy z psychologiem oparte na budowaniu zaufania i dające poczucie bezpieczeństwa, pozwalają dziecku na otwarcie się. Trzeba dać dziecku przestrzeń do wyrażania swoich uczuć, obaw i przeżyć. Nie wolno bagatelizować wrażliwych dla dziecka kwestii.
Zadaniem psychologa jest zbadanie problemu i dotarcie do jego źródeł. Celem psychologa powinno być znalezienie sposobów na poprawienie relacji w klasie, odbudowanie w dziecku poczucia bezpieczeństwa, sprawczości, budowania pewności siebie i umiejętności społecznych, które polepszą akceptację w relacjach dziecko – rówieśnicy czy też dziecko – nauczyciel.